Tarasy, balkony, łazienki, baseny

Hydroizolacja tarasu (izolacja tarasu) lub hydroizolacja balkonu (izolacja balkonu) – wykończenie powierzchni okładzinami ceramicznymi

Hydroizolacja tarasu (izolacja tarasu) lub hydroizolacja balkonu (izolacja balkonu) – należy stosować uszczelnienie podpłytkowe (zespolone) w postaci elastycznych mikrozapraw uszczelniających (szlamów), aby nie dopuścić do penetracji wilgoci i wody w głąb jastrychu. Dodatkowo należy zadbać o dobór odpowiednich płytek ceramicznych.

Hydroizolacja tarasu (izolacja tarasu) lub hydroizolacja balkonu (izolacja balkonu) – wykończenie powierzchni powłokami z żywic

Hydroizolacja tarasu (izolacja tarasu) lub hydroizolacja balkonu (izolacja balkonu) – konieczne jest zapewnienie odpowiedniej jakości podkładu betonowego oraz dobór żywic pod kątem odporności na promieniowanie słoneczne (UV). Najczęściej stosowanymi materiałami są systemy oparte na bazie elastycznych żywic poliuretanowych.

Hydroizolacja tarasu (izolacja tarasu) lub hydroizolacja balkonu (izolacja balkonu) – wykończenie powierzchni deskami kompozytowymi lub drewnianymi

Hydroizolacja tarasu (izolacja tarasu) lub hydroizolacja balkonu (izolacja balkonu) – podstawowym elementem jest skuteczna, dobrze zaprojektowana hydroizolacja. Najczęściej stosowane są bezszwowe hydroizolacje w postaci elastycznych mikrozapraw uszczelniających (szlamów) lub bitumicznych, elastycznych mas uszczelniających (KMB). Coraz częściej w tym obszarze znajdują swoje zastosowanie również systemy oparte na bazie elastycznych żywic poliuretanowych.

Hydroizolacja tarasu (izolacja tarasu) lub hydroizolacja balkonu (izolacja balkonu) – wykończenie powierzchni płytami kamiennymi lub kostką

Hydroizolacja tarasu (izolacja tarasu) lub hydroizolacja balkonu (izolacja balkonu) – układ warstw powinien być zaprojektowany w formie tzw. „dachu odwróconego”. Jako hydroizolacja stosowane są elastyczne mikrozaprawy uszczelniające (szlamy), bitumiczne masy uszczelniające (KMB), systemy oparte na bazie elastycznych żywic poliuretanowych.

Tarasy, balkony – różnice i problemy związane z odpowiednim doborem warstw

Balkony i tarasy są coraz częściej wykorzystywane jako miejsce relaksu i odpoczynku. Zmienne warunki atmosferyczne z deszczem i słońcem, duże zmiany temperatury z upałem i mrozem stanowią największe obciążenia posadzek balkonów i tarasów.

Ze względów konstrukcyjnych możemy rozróżnić następujące przypadki:

• Balkon – element budowli wykonany w postaci płyty wysuniętej poza lico ściany
• Taras nadziemny – element konstrukcji usytuowany nad pomieszczeniem, pełniący jednocześnie funkcję dachu, składający się z płyty nośnej termoizolacji i hydroizolacji
• Taras naziemny – element konstrukcji, który stanowi płyta nośna, pod którą nie ma pomieszczeń (przestrzeń pod płytą wypełniona jest gruntem). Powierzchnia tarasu znajduje się na poziomie otaczającego gruntu.

Konstrukcja balkonów i tarasów naziemnych musi zostać zaprojektowana i wykonana w sposób:

• pozwalający na przeniesienie występujących obciążeń, niezależnie od ich charakteru i intensywności
• zapobiegający penetracji w konstrukcję wody i wilgoci
• pozwalający na bezpieczne użytkowanie

Dla tarasów nadziemnych dodatkowo należy zapobiegać:

• wnikaniu pary wodnej w konstrukcję od strony pomieszczeń pod stropem
• występowaniu kondensacji pary wodnej w warstwach tarasu

Pomieszczenia wilgotne i mokre – jak zapewnić szczelność i gwarancję bezpiecznego użytkowania przez długie lata ?

Łazienki, ze względu na olbrzymi wybór zarówno okładzin ceramicznych jak i elementów wyposażenia, coraz częściej przypominają salony kąpielowe. Dlatego szczególnie istotne jest zadbanie o wykonanie skutecznej hydroizolacji.

Do wykonania uszczelnienia zespolonego z materiałów bezspoinowych wykorzystuje się trzy typy materiałów:

• Dyspersyjne, polimerowe masy uszczelniające tzw. folie w płynie
• Elastyczne mikrozaprawy uszczelniające (szlamy)
• Elastyczne, chemoodporne powłoki uszczelniające (dwuskładnikowe żywice)

Niezależnie od wykonanej hydroizolacji należy zadbać o uszczelnienie detali, np. odpływy, przejścia rurowe.

Baseny kąpielowe – obiekty wymagające dokładności i szczególnej staranności zarówno na etapie projektowania, doboru odpowiednich materiałów oraz wykonawstwa

Niecki basenowe i elementy ich wyposażenia narażone są na stałe oddziaływanie wody pod ciśnieniem, a w przypadku basenów leczniczych lub solankowych, również wody zawierającej agresywne składniki. Wymusza to stosowanie nie tylko materiałów odpowiedniej jakości, ale przede wszystkim poprawnych technologicznie rozwiązań.

Zalecenia związane z wykonywaniem prac na poszczególnych etapach w nieckach basenowych:

1/ Reprofilacja

Do napraw i reprofilacji niecek zaleca się stosowanie zapraw typu PCC z systemów naprawy konstrukcji betonowych i żelbetowych.

2/ Hydroizolacja niecki

Nakładanie hydroizolacji powinno być wykonywany w co najmniej dwóch procesach roboczych z zastosowaniem elastycznych mikrozapraw uszczelniających (szlamów), a w przypadku basenów leczniczych i solankowych przy użyciu elastycznych, chemoodpornych, dwuskładnikowych żywic uszczelniających.

Przerwy robocze w konstrukcji niecki oraz krawędzie styku dna niecki ze ścianami i dylatacje uszczelnić taśmami wklejanymi materiałem hydroizolacyjnym.

3/ Uszczelnienie detali – przelewy, dylatacje, napływy, odpływy, elementy wyposażenia i reflektory.

Rynna przelewowa stanowi zewnętrzne zamknięcie niecki basenowej. Jest ona newralgicznym punktem łączącą nieckę basenu z otoczeniem (plażą). Musi umożliwiać uregulowany odpływ wypartej wody. Uszczelnienie z reguły jest wykonywane tym samym materiałem co hydroizolacja niecki basenowej.

Dylatacja główna oddziela nieckę od otaczającej ją posadzki (plaży). Uszczelnienie dylatacji realizowane jest na dwóch poziomach. Po pierwsze, niezbędne jest zastosowanie specjalnej wkładki zamontowanej w betonie niecki oraz plaży na etapie wykonywania konstrukcji. Drugie uszczelnienie w postaci wklejanej taśmy wykonywane jest na poziomie uszczelnienia zespolonego (podpłytkowego).

Doszczelnienia napływów, odpływów, elementów wyposażenie najlepiej jest wykonać z zastosowaniem elastycznych, chemoodpornych, dwuskładnikowych żywic uszczelniających.

4/ Okładziny ceramiczne – klejenie i spoinowanie.

Płytki basenowe należy kleić zawsze na pełne podparcie z zastosowaniem elastycznych zapraw klejących. Do spoinowania stosuje się w zależności od obciążeń chemicznych zaprawy mineralne lub epoksydowe. Wszelkie dylatacje oraz narożniki wewnętrzne należy wypełnić z zastosowaniem elastycznych kitów lub silikonów basenowych.